Sterre Carron
Spontaan, sociaal, medelevend (Ik kan niet tegen onrecht. Dat vertaalt zich ook in mijn boeken.) Ongeduldig en nieuwsgierig.
Even goed nadenken, want intussen is nummer 18 verschenen en ben ik volop bezig met script 19.
Ik probeer het kort samen te vatten: beeld je in dat je toevallig iets ontdekt waardoor je weet dat je leven nooit meer hetzelfde zal zijn. Wat is de impact op je leven? Wat als je weet dat je niet de persoon bent wie je werkelijk denkt te zijn? Het boek gaat, zoals meestal in mijn verhalen, over een actueel thema. Thema’s waar naar mijn mening veel te weinig aandacht aan wordt besteed. Ik ga altijd op zoek naar onderwerpen waar nog niet veel over geschreven is. Dat maakt het voor mij spannend en de research uitdagend. Hierdoor kan de dader of daders (meestal) tot op het eind verborgen blijven en is het shockeffect en motief groter.
Ik heb eerlijk gezegd geen idee. Ik hoop vooral dat jullie van het boek genieten en de emoties voelen die ik ervoer toen ik het verhaal schreef.
Ik zou me vooral richten tot de lezers en mijn dankbaarheid uiten. Ik weet hoe moeilijk het is om als auteur voet aan grond te krijgen, maar ik wil benadrukken dat als je echt iets wilt, je erin moet blijven geloven dat je die droom ook kunt verwezenlijken (ook al is dat soms heel erg moeilijk). Ik ben ervan overtuigd dat je alles kan bereiken als je maar genoeg doorzettingsvermogen hebt en gelooft in jezelf. Momenten van twijfel doorkruisen het proces, maar die mogen niet de bovenhand krijgen.
Steeds denk ik: waarom lees ik net dàt boek graag? (Ik ben een moeilijke lezer). Hoe schrijf ik een tekst die me zelf de stuipen op het lijf jaagt? Welke triggers gebruik ik om ervoor te zorgen dat de lezers een adempauze nodig hebben? Welke woorden of zinnen moeten er uit mijn pen vloeien om te zorgen dat de lezer niks meer rondom zich hoort en volledig opgeslorpt wordt door de spanning? Dat hoeft niet het moment van de moord te zijn. Dàt wat eraan vooraf gaat, moet meer kippenvel bezorgen dan het plegen van de daad zelf.
Tot mijn grote schaamte lees ik alleen thrillers.
Volg vooral je onderbuikgevoel en denk niet te veel na. Laat je leiden door het verhaal. Als je dat niet doet, loopt het mis. Doe genoeg research! Research is o zo belangrijk. Een boek valt of staat met de geloofwaardigheid van het verhaal. Schrijf alsof je zelf het personage bent. Voer een dialoog met je protagonisten. Onthoud je van te lange beschrijvingen (het staakt het vlot lezen en maakt dat de lezers het boek dichtklappen). Benadruk emoties! Wat voelt iemand? Wat denkt iemand? Voel de pijn, voel het verdriet, voel de haat, voel de eenzaamheid, enzovoort. Mensen voelen en denken. Ze bestaan uit emoties. Het beschrijven van gevoelens maakt een boek sterk. Maak je personages levensecht. Bordkartonnen figuren leven en voelen niet en vervelen de lezer. Ik had geen connectie met dat personage… dat is iets wat je als auteur niet wilt horen. Zorg voor afwisseling. Als je een spannende scène hebt geschreven, schrijf dan een luchtiger stuk. Geef de lezers de tijd om even op adem te komen. Gebruik voldoende cliffhangers zodat stoppen met lezen heel moeilijk wordt.
Nooit.
Ik lees graag Vlaamse en Nederlandse auteurs. Ik heb niet echt een voorkeur. Of misschien toch eentje. Katrien van Effelterre schrijft prachtige boeken. Ik zou haar willen vragen: ‘Wanneer verschijnt je volgende boek?’
Dat ik hen dankbaar ben. Enorm dankbaar. Ze steunen me sinds mijn debuut en doen dat nog steeds. Dagelijks! Hoe leuk is het voor een auteur als je ziet dat de schare fans blijft groeien? Wat ik er nog wil aan toevoegen, is dat ik altijd zal blijven openstaan voor hun commentaren (goed of slecht, dat maakt niks uit) en dat ik toegankelijk zal blijven. Ik hou van mijn lezers!