Plezier, patronen, personages, psychologie & psychiatrie.
Ik schrijf omdat ik het waanzinnig leuk vind om met een verhaal bezig te zijn, om personages te bedenken en die met elkaar te laten interacteren. Een enkele keer is het schrijven therapeutisch, als het me in mijn boeken lukt om bijvoorbeeld af te rekenen met een irritante collega.
Het decor voor De Kliniek is de forensische psychiatrie, met Tbs-gestelden en hun hulpverleners in de hoofdrol. Een gesloten instelling waar mensen tegen hun wil verblijven en behandeld worden, kent een bijzondere sfeer en dynamiek, weet ik uit ervaring.
Aandacht voor Nederlandstalige thrillers.
Blij en bescheiden.
Door het schrijven ben ik alert op momenten in het ‘gewone’ leven waarin de dingen niet zijn wat ze lijken te zijn, waarin mensen onoprecht zijn over hun motieven en er van alles onder de oppervlakte gebeurt. En die zijn er…
Omdat ik ook voor jongeren schrijf, luister ik op dit moment veel Young Adult boeken. Nu zit ik middenin Autoboyografy van Christine Lauren, dat gaat over een verboden liefde in Salt Lake City.
Neem jezelf niet te serieus 😊
Mijn eerste schrijfsuccessen had ik in schrijfwedstrijden, ik won voor mijn debuut verscheen verschillende korte verhalen prijzen. Dat gaf mij de moed om bij uitgevers aan te kloppen. Mijn debuut werd genomineerd voor de Schaduwprijs. Later heb ik met kleine kinderboekjes tweemaal de John Flandersprijs gewonnen.
Een van mijn favoriete schrijvers is Anthony Trollope (1815-1882). Ik zou hem willen vragen hoe hij zonder computer zo ontzettend veel heeft kunnen schrijven.
Lezen is een prachtige manier om je even terug te trekken uit de werkelijkheid. Ik hoop dat ik daarbij voor plezier kan zorgen en dat mijn boeken af en toe ook aanzetten tot (een beetje) nadenken.