Eigenwijs. Goedgehumeurd. Reislustig. Nieuwsgierig. Schrijfverslaafd.
‘Zomers Madrid’ is mijn debuut, gebaseerd op een eigen bezoek aan een van de leukste steden van Europa. Ik schrijf al sinds mijn middelbareschooltijd en ben al jaren van plan om met een eigen boek te komen. Nu het er eindelijk is, kan ik niet meer stoppen en blijf ik doorschrijven. ‘Stormachtig Berlijn’ is er inmiddels, en ‘Last Minute Londen’ komt eraan. Heerlijk om te doen.
Hopelijk houd ik er veel lezers aan over. En natuurlijk ga ik winnen!
Vooral kort, want vrijwel altijd is een toespraak een hinderlijke onderbreking van de feestelijkheden.
Ik loop door een Europese hoofdstad en merk dat ik gevolgd word. Met mijn hakken kan ik niet hard lopen en ik mijn tasje heb ik geen wapen of sleutels. Elke keer als ik een zijstraat insla, volgen de voetstappen me. Ik pak mijn telefoon, hoewel ik in deze stad niemand ken. Al lopend doe ik net alsof ik een bekende bel, die me tegemoet zal komen. Aankomend bij een winkelstraat, roep ik overluid: ‘O, ik zie je al’. Ik begin te zwaaien, blijf staan en doe net alsof ik de in elkaar gedoken, breedgeschouderde man die me passeert niet in de gaten heb. Ik haal opgelucht adem, hopend dat hij het niet hoort.
Hangt van mijn stemming af. Ik heb altijd al veel misdaadboeken gelezen, maar zwicht soms voor romantische fictie of historische romans. Als ik iemand bewonder of interessant vind, wil ik graag een biografie van die persoon lezen.
Als je echt wilt schrijven, moet je dat elke dag doen. Je spreekt met jezelf een moment van de dag af waarop je voor je computer gaat zitten, en vervolgens houd je je daaraan. Ook als je niks weet, begin je gewoon te tikken, schrijf alles van je af waar je aan denkt. Wachten op inspiratie is niet meer dan een flutsmoes voor luiheid en uitstelgedrag. Al na een paar dagen merk je dat er enige lijn in komt, dat het lekker is om te schrijven. De eerste tijd schrijf je alleen voor jezelf, gewoon omdat het kan. Als je iets te vertellen hebt dat ook lezenswaardig is voor andere mensen, komt dat op den duur vanzelf. Ook dan ga je er eerst lange tijd zelf mee aan de gang, voordat je het aan anderen laat lezen. Schrijven kun je alleen maar leren door het heel veel te doen.
Op school heb ik wel eens een verhalenwedstrijd gewonnen, maar toen schreef ik ook al de halve schoolkrant vol. Sindsdien kwam eerst mijn studie en toen mijn carrière, voordat ik weer echt ben gaan schrijven.
Aan J.K. Rowling zou ik willen vragen: ‘Gaat die ongelofelijke fantasie van u ook gewoon door als u in een supermarkt boodschappen aan het doen bent?’
Ik hoop echt dat jullie evenveel plezier beleven aan het lezen van mijn verhalen als ik heb bij het verzinnen en schrijven ervan.